आकांत फुटावा जिवाचा
रडावा तो कोण्या सुरात
कोण सांगावे हे आम्हांस ?
तर तो हुशार मुर्खाचा बाप...
त्याच्या दुःखाचाच उगम
अंत हरविला आसमंत
तू नाही रे वाली त्याचा
याची त्या यमासही खंत...
मन रडतोय त्याचा
तू तसाच उभा रे
थोडी लाज बाळग वेड्या
त्याची आस तू हो रे...
कोण्या दगडाचा रे तू ?
काय मनात तुझ्या रे ?
माणूस मातीचाच आहे
हे तू विसरलास की काय रे..?
दोन शब्द तेवढे प्रेमाचे
तू त्याच्याशी ही बोल रे
अद्याप नायक नाही कवितेला
तेव्हा तूच नायक हो रे...
दुःख सर्वांनांच आहे
अपवाद त्याला तूच कसा रे ?
तात्पुरता विसर स्वतःला
त्यास आभारी तू हो रे...
*कमलेश *
रडावा तो कोण्या सुरात
कोण सांगावे हे आम्हांस ?
तर तो हुशार मुर्खाचा बाप...
त्याच्या दुःखाचाच उगम
अंत हरविला आसमंत
तू नाही रे वाली त्याचा
याची त्या यमासही खंत...
मन रडतोय त्याचा
तू तसाच उभा रे
थोडी लाज बाळग वेड्या
त्याची आस तू हो रे...
कोण्या दगडाचा रे तू ?
काय मनात तुझ्या रे ?
माणूस मातीचाच आहे
हे तू विसरलास की काय रे..?
दोन शब्द तेवढे प्रेमाचे
तू त्याच्याशी ही बोल रे
अद्याप नायक नाही कवितेला
तेव्हा तूच नायक हो रे...
दुःख सर्वांनांच आहे
अपवाद त्याला तूच कसा रे ?
तात्पुरता विसर स्वतःला
त्यास आभारी तू हो रे...
*कमलेश *
