Sunday 9 August 2015

"ए आई !"

आयुष्याच्या वेलीवर
डळमळणारी ही नाती
कितीही शिखर जरी गाठले
तरी वाट तुझीच पाहती...

जीवनाच्या या प्रवासात
मी कुठे गं हरवून गेलो?
पण मी तरी काय करू? परतीच्या त्या वाटेत
मी वाटच गमावून बसलो...

कुठेही निघून गेलो तरी
तो चंद्र माझ्या सोबतच राहील
तू थोडी घराबाहेर निघून बघ
त्यात मी दिसतो की नाही...

दूरवर एवढ्या निघूनही
तुला मुळीच विसरलो नाही
तुझ्याच त्या सखोल आठवणीत
माझं मन मलाच खाई...

किती यश माझ्या भागी आले
तुला काय गं सांगू ?
शेवटी तुझ्या आर्शिवादाशिवाय
आणखी दुसरं काय गं  मागु..?

परत मी नक्कीच येईल
केवळ तुझ्याचसाठी
तुझ्याच त्या कुशीत डोकं ठेवून
निश्चिंत झोपण्यासाठी...

ए आई !
पुन्हा एकदा माफ कर मला
हात मोकळे करून
हृदयाशी घट्ट लाव जरा… 
हृदयाशी घट्ट लाव जरा…


*कमलेश*
  


No comments:

Post a Comment